Sorry Gerard, dat stukje is de grootste onzin die er geschreven kan worden, het raakt de realiteit maar evengoed zit het er op punten soms mijlen ver naast.
Een bekentenis is een verklaring van een persoon dat hij of zij een regel overtreden heeft.
Een bekentenis van een feit dat wettelijk strafbaar is, met name van een misdaad, vormt een bewijs voor het begaan van een strafbaar feit.
Als een verdachte wordt ondervraagd, proberen de ondervragers vaak om een bekentenis te krijgen van de verdachte.
Een bekentenis is een van de sterkste vormen van bewijs, omdat de meeste mensen niet zullen liegen dat ze iets gedaan hebben en straf riskeren, als ze onschuldig zijn. Toch komen deze zogenaamde valse bekentenissen wel voor.
Volgens artikel 341 lid 4 van het Nederlandse Wetboek van Strafvordering mag een rechter bij een schuldigverklaring niet uitsluitend afgaan op een bekentenis van de verdachte.
Immers:
Een verdachte hoeft niet mee te werken aan zijn eigen veroordeling, ergo:
een verdachte mag liegen.
Als een verklaring van een verdachte het enige bewijs is dan kan een verdachte ter zitting roepen:
“Ik heb gelogen ik trek die verklaring weer in.”
Dan staat het OM met lege handen.
Het sterkste bewijs is zeker niet de verklaring van de verdachte.
Er zijn al zaken bekend dat daders een ander zich laten melden bij de gevangenispoort om tegen betaling hun straf uit te kunnen zitten. Iets waarvoor men nu met controlemaatregelen is gestart bij aanvang van de detentie. Het is dus niet uitgesloten dat pseudo-daders zich ook eerder in het straf- of opsporingsproces zullen voordoen als dader.