zo belde er een marokaanse man naar mijn zoon…dat gesprek ging niet helemaal lekker..
ik heb de telefoon overgenomen..en gevraagd.."wie bent u?
het antwoord was…“ïk ben de man die u uw zoon af gaat nemen..”
::o
“dat kun u gerust doen,maar ik verzeker U dat ik u opzoek tot achter in de hel en weer terug.”
ja maar u weet niet wie ik ben…zei deze durfall…want ik heb connectie's…
want ik ken die en die…
Dat is dan heel mooi…Ik ben waarschijnlijk iets ouder dan u…dus ik denk dat ik die mensen iets langer ken dan U en dan is het voor mij makkelijker om u te vinden…
Of wil JE dat ik vanavond nog even op visite kom?…
deze jonge man draaide om als een blad aan een boom…hij klonk wel stoer …het leek heel wat…maar zoals meestal is het een hoop bla bla en weinig wol..
Ik weet niet wat voor moeder hij aan de telefoon had verwacht….maar het was niets iets van wat hij aantrof.
beetje terug bla bla en de schrik zit erin.
even een gesprekje gehad..en u heeft gelijk mevrouw…uw zoon zal geen last meer van mij hebben…
was ik strafbaar? volgens mij niet…volgens mij reageerde ik keurig zoals ik werd behandeld..
(toegevend dat de schrik er in de eerste instantie wel even in zit hoor…met een waar gaat de wereld naar toe gevoel…het gaat immers toch om je kind)
en ik denk dat het voor een agent niet anders is waneer er iemand een bedreiging maakt richting zijn kind of vrouw…(geld ook voor de vrouwelijke agenten)
ja hoe reageer je dan?..vaak instinktief? de een met zn hoofd erbij de ander met wat meer emotie?..
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
