agenten thuis bedreigd?

  • Lans

    Ha Bennie,

    Ik zal nu niet meer naar mijn huis rijden in ieder geval.Stel dat ik het verkeerd in heb geschat, zou er zomaar iemand anders “slachtoffer” kunnen worden.

    Maar goed, ik laat mij niet bedreigen omdat ik een werk uitoefen tbv de maatschappij. Nooit.

    Uiteraard kan je het categoriseren. De grootbekken, zoals in mijn eerdere voorbeeld. Vaak heb je ze in de auto zitten “Wacht maar tot die boeien af zijn, dan zal je wat beleven”. Op de binnenplaats van het bureau de boeien al afdoen en zeggen: “Nou, ze zijn af, doe wat je niet laten kan”. Euh….nee niets..

    Veelal Marokkaantjes die lopen te dreigen dat ze mijn moeder, familie en weet ik wat van alles aan willen doen. Keiharde pets op de wang, wat strenge woorden en nog iedere keer als reactie :“sorry meneer” gehad. Nee, ik weet het. Mag niet. Shame on me. En als er eens aangifte/klacht van komt, zal ik de consequenties aanvaarden.

    In enkele gevallen van bedreiging doe ik aangifte.

    Zo ga ik er nu mee om ja. ;-)

  • Lans

    Het kwam er op neer dat hij niet de poort zou verlaten zoals hij erdoor binnen was gekomen. En dat was geen bedreiging maar een belofte.

    Tja of dat nu intimidatie is geweest of valt onder bedreiging, hij was/is vrij om aangifte te doen.

    Maar ik pik het onder geen beding dat ik met dood wordt bedreigd omdat ik toevallig agent ben en hij denkt dat recht te hebben. Tuurlijk kan ik gewoon aangifte doen en dat komt ook wel eens voor. En voor sommigen werkt dat prima. Echter dit persoon was van een categorie waar iedereen zogenaamd van onder de indruk moet zijn. Een persoon waar ik regelmatig (nu nog) beroepshalve mee te maken krijg. Die lacht om een aangifte en tikt met plezier de 300 euro af. Daarom heb ik toentertijd met hem gekozen voor deze afhandeling. En heeft prima gewerkt. Hij luistert naar mij als er weer eens een akefietje is en kunnen samen door de spreekwoordelijke deur. Als ik hem weer moet aanhouden gaat hij zonder problemen mee.

    En ja, wat ik toentertijd deed, mag officieel niet. Theoretisch. Praktijk werpt wel vruchten af. En soms moet je wel eens voor dat laatste gaan. Stukje “strafvordering” op straat. Net zoiets als je soms iets door de vingers ziet. Dat mag officeel ook niet. Theoretisch dan.

    Groetjes, Lans

  • Lans

    Mooie afhandeling. Lees mijn reactie op planner 20:03 komt aardig overeen.

  • Planner

    Serine

    ja hoe reageer je dan?..vaak instinktief? de een met zn hoofd erbij de ander met wat meer emotie?..

    Jawel, maar van een politieagent wordt verwacht op een professionele manier te reageren. En zeker wanneer het gaat om een verdachte die zojuist is aangehouden. Die dient gewoon zo snel mogelijk te worden voorgeleid, en als deze meent de politieagent die hem heeft aangehouden te moeten bedreigen dan dient daarvan ook gewoon aangifte te worden gedaan.

    Ik kan mij bepaalde reacties wel voorstellen, maar dat daarmee praat ik het niet goed!

  • Lans

    Ik snap jouw redenering Planner. En het klopt. Maar helaas is het politiewerk niet zo zwart-wit. Je kan best zwart-wit handelen als diender, en daar zijn er heel veel van, maar hoe vreemd dat misschien klinkt, die hebben de meeste problemen op straat. Je kan strak de wet handhaven, maar ik hanteer hem liever. Ben ik over de schreef gegaan door hem even mijn huis te laten zien? Ja theoretisch wel. Maar ga ik ook over de schreef als ik net een verdachte heb aangehouden en deze vraagt zeer vriendelijk of zijn sleutels even bij zijn vriendin afgegeven kunnen worden want anders kan zij de woning niet in? Ja theoretisch wel. Ten spoedigsten voor laten geleiden. Toch? En zo kan ik nog wel legio voorbeelden opnoemen waarbij het effect echt meetbaar is door niet zwart/wit te handelen.

    Zoals ik al schreef, zwart-wit werken gaat niet. Ja kan wel, maar je bereikt vaak het tegenovergestelde. Inschatten van situaties en gevolgen met de wet als leidraad, hoofd- en bijzaken kunnen scheiden is veel belangrijker en mijn inziens jouw echte wapen op straat.

    Groetjes, Lans

  • BennieMak

    Lans Schreef:

    ——————————————————-

    > Veelal Marokkaantjes die lopen te dreigen dat ze

    > mijn moeder, familie en weet ik wat van alles aan

    > willen doen. Keiharde pets op de wang, wat strenge

    > woorden en nog iedere keer als reactie :"sorry

    > meneer" gehad. Nee, ik weet het. Mag niet. Shame

    > on me. En als er eens aangifte/klacht van komt,

    > zal ik de consequenties aanvaarden.

    Ik denk niet dat er een klacht gaat komen! :D

    In al jouw reacties op bedreigingen zie ik (potentiele) geweldsuitoefening. Is dat noodzakelijk of zijn er andere effectieve oplossingen mogelijk?

  • Lans

    Tja Bennie, dat is moeilijk. Het is en blijft een inschatting te maken. Tegen de een die aangifte heeft gedaan, werkt het prima en zit de verdachte met tranen in de ogen excuses te maken tijdens verhoor. Tegen de ander werkt het totaal niet. Die verklaart niets en tikt, zoals ik al aangaf met veel plezier 300 euro aan boete af, met de medeling: “Dat is niet veel om een agentje eens dwars te zitten en te bedreigen”. Tja, ik denk dat ik toen met hem een prima afweging heb gemaakt waar ik nu nog de vruchten van pluk.

    Geweld of dreigen met geweld moet je laatste optie zijn. Maar je moet ook niet terughoudend zijn om het te gebruiken. Ik zie dat veel bij collega's in het uitgaanscentrum, dronken volk wat zich bemoeit met een aanhouding, agressief is en de collega's maar blijven waarschuwen vorderen en duwtjes geven. Nee, duidelijk aangeven wat ze moeten doen, dit een keer herhalen en de gevolgen (desnoods non-verbaal) laten zien. Wapenstok pakken en een paar flinke tikken en of ze weggaan.

    Bij mij is het heel simpel Benniemak, ik zal nooit onbeschoft of agressief iemand benaderen. Ik zal nooit aanleiding geven tot een escalerende situatie. Ik benader (de gouden regel mijn inziens) iedereen zoals ik zelf ook benaderd wil worden. Doe je dat niet, dan leg ik het nog 1x uit. Wil je dan nog moeilijk doen, prima maar dan krijg je het ook goed van mij. In een king-size verpakking. :D

  • Planner

    Zoals gezegd, ik begrijp je zeker wel. Maar zoals uit jouw reactie wel blijkt, jij weet ook wel dat het theoretisch niet helemaal goed zit, En advocaten en rechters hebben nu eenmaal de gewoonte om achteraf, in alle rust, te oordelenover zaken die agenten vaak in een splisecond moeten beslissen. En dat doien zij zelfs wel eens op een heel theoretische manier. In dit voorbeeld had jij alle tijd om de impuslieve reactie, om naar jouw huis te rijden, nog kunnen heroverwegen. Wat nu als de advocaat van de verdachte dit verhaal van zijn client had vernomen, en daar een zaak tegen jou van had gemaakt? Doelbewust de grenzen opzoeken, en wellicht er overheen gaan, kan ook tegen je gaan werken. Ik weet niet of het verhaal van de sleutel van je vriendin dan erg veel indruk had gemaakt!

  • KlaasVaak

    Planner Schreef:

    ——————————————————-

    Ik weet niet of het verhaal van de sleutel van je vriendin dan erg veel indruk had gemaakt!

    lees nog even de reactie GOED door…wellicht begrijp je dan wat hij schrijft.

  • KlaasVaak

    In het kader van administratieve werkdruk verlichten werkt die pets op de wang beter.

    Een geweldsrapportage is sneller gemaakt dan een aangifte van bedreiging.

    Ook is het zonde van de tijd van twee politiemedewerkers, die daardoor van de straat gehouden worden.

    En bovendien merkt en voelt de verdachte waarschijnlijk niets van de afhandeling van die zaak.

    En die tik voelt ie wel en hij staat op zijn plaats met als effect dat Lans en zijn collega's geen kind meer aan hem hebben

    :)