Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
It's me...
..
Eerst ff een vraagje van mijn kant. Ben ik even benieuwd naar.
Hoe weet je zeker dat het ene familielid van het andere heeft gestolen?
Allereerst is het belangrijk om te kijken wat de pleegplaats van het feit is. Als dat beide in de plaats van aangifte is zal het zo zijn dat het ene korps een verzoek doet bij het andere om de verdachte te gaan horen omdat deze in een andere regio verblijft. Mocht het zo zijn dat beide zaken zich in 1 plek hebben voor gedaan dan zal die betreffende regio de zaak op zich nemen.
De aangifte zal in behandeling worden genomen en de vradcahte zal worden gehoord. Daarna zal worden gekeken of er beelden zijn die de verdachte kunnen linken aan een illegale transactie. Dat er bij een geldautomaat geld is opgenomen betekend nog niet dat er beelden zijn. Er zijn nog automaten waar geen camera in zit.
Mocht de zaak rond zijn (verklaringen opgenomen van aangever en verdachte, mogelijk ook van getuigen) dan zal de zaak worden ingezonden naar justitie.
Tevens zou het kunnen dat de verdachte van het geld goederen heeft gekocht. Bv Laptop smartfone, tv etc, etc. Deze kunnen in beslag worden genomen omdat de verdachte dit heeft gekocht met het geld wat hij op een criminele manier heeft verkregen.
gr.
De setting waarin dit soor delicten nogal eens gebeuren, is als iemand pint voor zijn vader of moeder die dat zelf niet kan of in een verzorgingstehuis zit o.i.d. Dan zegt de verdachte nogal eens “maar ik heb op zijn of haar verzoek gepind en dingen gekocht”. Als het een één op één zaak is en er is verder geen aanvullend bewijs in de vorm van getuigenverklaringen, dan kom je daar dus niet verder mee.
It's me… Schreef:
——————————————————-
> Het pinnen is natuurlijk vastgelegt op camerabeelden.
> Iemand en idee wat voor stappen ze nu gaan ondernemen?
Dat hoeft helemaal niet. Er bestaan zat pinautomaten die geen camera hebben.
Ook bij banken. Verder ga ik er niet op in om anderen niet op ideeën te brengen.
> Dit moet dus in de tijd gebeurd zijn dat haar koffer in de auto lag, en dader dus een boodschap ging doen.
> De pas hebben ze waarschijnlijk al eerder ontvreemd, maar omdat familielid contant geld bij
> zich had is dit waarschijnlijk niet opgevallen omdat ze de pas tijdens haar verblijf daar zelf
> niet gebruikt heeft.
Wat een conclusies allemaal.
Het begint altijd bij niet op je pincode passen.
Dan volgt niet op je pas letten.
Tenslotte nog het niet consequent afschermen van het pin-pad tijdens intoetsen.
En altijd eindigt het met wijzen naar een ander.
Ik vrees dat het een één-tegen-één verhaal wordt.
Heeft er al iemand aan gedacht om dat familielid eens aan te spreken?
En om de betreffende pas te laten blokkeren?
De grootste fout is zelf rechercheurtje te gaan spelen en allerlei info te gaan plaatsen op internet of in mailtjes.
Ook het voeren van mailwisselingen met de mogelijke dader is zeer onverstandig.
Je maait zo het gras voor de voeten van de politie weg.
Je vertelt zo allerlei zaken die alléén bij het slachtoffer/benadeelde èn de dader bekend zijn.
Door een nog onschuldige verdachte met deze informatie te confronteren kan de politie het onderscheidt niet meer herkennen.
Als een verdachte deze informatie noemt in een verhoor en de politie vraagt: “Hoe weet u dat?”
Dan is het antwoord: “Dat heeft het slachtoffer mij verteld/gemaild”.
Dan is het geen daderinformatie meer maar al bijna algemeen bekende info.
Daarmee heb je het hele verhoor overbodig gemaakt, je hebt de cruciale details al verspreid.
Zo gaan zaken de mist in en verpest je het voor het slachtoffer.
En het belangrijkste is nog steeds niet opgehelderd: de herkomst van de pincode.
