Nou hebben we diverse rechterlijke dwalingen gehad, maar feitelijk is er nog niets geleerd. Het boek dat - Gerard - laatst als tip gaf “Het O.M. in de fout” staat een zaak in die zich afspeelde op een homo-ontmoetingsplaats. In het kort werd er iemand onwel, een agent uit Apeldoorn (waarschijnlijk ook zo'n eentje met een dubbelleven) verleende daarbij reanimatie, wat niet mocht baten. En daarna hebben mensen dit persoon in een bos begraven. Intussen is er wel iemand veroordeeld voor een zwaar misdrijf. Ontlastende zaken waaronder brieven waren daarbij net als bij de Schiedammer Parkmoord weggehouden.
Brieven die dus wijzen naar een belangrijke getuige, een Apeldoornse agent. Ook staat er in het boek dat deze agent nog even ernstig ziek geweest is, en dan heb ik zoiets van zo'n agent moet binnen zo'n korps makkelijk te achterhalen zijn. Dan kom ik dus op mij vraag: Hoe is het mogelijk dat in zulke zaken niet verder onderzocht wordt? Er is wel iemand veroordeeld voor moord, terwijl alles wat er op wees dat het om een natuurlijke dood ging niet verder onderzocht is. Hoe is dat mogelijk? Juist om de gelederen binnen de korpsen schoon te houden, zou je toch mogen verwachten dat de onderste steen naar boven gehaald wordt. Niet dus, hoe kan dat? Groetjes v Hyperactief A-P.