Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
VVE
Bij de parkeerplaats van onze flat zijn onze parkeerplaatsen genummerd en is er met een bord aangegeven dat parkeren enkel is toegestaan voor bewoners.
Toch parkeren er regelmatig andere mensen op onze parkeerplaats. Is hier iets aan te doen?
Als er andere mensen kunnen komen (en parkeren/lopen/fietsen) dan is het zeer waarschijnlijk een “voor het openbaar verkeer openstaande weg”.
Het bordje : eigen terrein doet hier niets aan af. M.a.w. het eigendom is niet bepalend of er verkeersregels gelden.
Zelfs het bordje “verboden toegang voor onbevoegden” helpt niet. Want hoe weet de politie wie er bevoegd is en wie niet?
Dan kan een bewoner wel de politie bellen om dat te vertellen maar de politie zal dan moeten aannemen dat
a) dat zo is
b) die bewoner bevoegd is om daar een uitspraak over te doen.
En dit soort problemen krijgt nauwelijks of geen prioriteit bij de politie om voor te komen.
En zelfs als er politie is kan ze weinig.
Meestal zal ze vaststellen dat de eigenaar of rechthebbende een inspanningsverplichting heeft om het illegaal parkeren tegen te gaan.
U zult het terrein, indien dat is toegestaan door de gemeente, moeten afschermen van de openbare weg.
Dat kan door beugels in de vakken of een slagboom bij de in- en uitrit.
En misschien zelfs door paaltjes op het trottoir om de mazen in de weg (ja met een G) te sluiten.
Een parkeergarage van Q-park is ook ‘eigen terrein’ van de firma Q-park en ook daar gelden de verkeersregels.
En ook die garage is “verboden toegang voor onbevoegden”.
Want iedereen die een kaartje trekt wordt toegelaten.
Het kaart dient dan alleen als betalingsmiddel om de parkeertijd en -kosten af te leiden.
Idem met een fietstunneltje onder een NS-station. Is ook eigen grond van de NS (tegenwoordig waarschijnlijk ProRail).
Enkel een garage waar (magneet)keys of keycards gebruikt worden zijn eigen terrein.
Daar kom je alleen binnen als je abonnementhouder bent. Dàn is het eigen terrein of "niet voor het openbaar verkeer openstaande weg".
Ja, dat is ook weer zo'n taalkunding probleem, wat mij betreft. Je schrijft: je kunt niet iemand aanhouden voor iets wat niet strafbaar is. Nou, waarom noem je hem dan toch de aanhouder? Dan is er toch niemand aangehouden als dat juridisch niet kan? Als iemand mij wil aanhouden voor iets wat niet strafbaar is gesteld en hij tegen mij zegt: ‘U bent aangehouden’, dan kan ik toch zeggen: ‘Je kunt me niet aanhouden, want het is niet strafbaar gesteld’. Waarom is hij dan toch ‘de aanhouder’, juridisch gezien?
Zo bedoelde ik het niet.
Als ik een vermoeden heb van een strafbaar feit, ben ik bevoegd de verdachte aan te houden (wederrechtelijke vrijheidsberoving)
Maar nu schrijft KlaasVaak: je kunt niet iemand aanhouden voor een feit dat NIET strafbaar is gesteld. En dan zeg ik; dan is die persoon juridisch gezien ook niet aangehouden. Of het moet zo zijn, mwb, dat wanneer ik iemand aanzeg dat hij is aangehouden dat altijd juridische gevolgen heeft; wederrechtelijke vrijheidsberoving of het strafbaar gestelde feit; vrijheidsberoving. Begrijp ik dat goed? Of is vrijheidsberoving het iemand na de aanzegging beletten in alle vrijheid te gaan en staan daarbij nodig?
Dit topic is gesloten, er kunnen geen reacties meer worden geplaatst.
