1. iemand bedreigen kun je doen via een ander
2. feit blijft dat ‘de bedreigde’ zodra deze daar kennis van neemt, daar aangifte van kan doen.
3. feit is ook dat dit vaak tot een sepo leidt om de al door u genoemde reden.
4. aangifte kun je alleen doen van een daadwerkelijk strafbaar feit niet van iets wat u vind dat strafbaar is of waarvan u vindt dat het strafbaar moet zijn.
U stelt dat u aangifte wilt doen tegen die vriendin.
Dat wordt lastig.
Laster: "het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar te beschuldigen van zaken waarvan degene die de beschuldiging uit weet of had moeten weten dat deze onwaar zijn"
Uw vrouw heeft die vriendin verteld dat u dat gezegd heeft.
Die vriendin kon dat niet controleren (logsich), maar kan zich na het horen van het verhaal van uw vrouw wel oprecht bedreigd voelen en aangifte doen.
Maar het gaat bij laster om ‘in het openbaar beschuldigen’.
Als uw vrouw het tegen die vriendin heeft verteld lijkt mij dat niet ‘in het openbaar’. In elk geval heeft ze het niet op straat (openbaar) lopen roepen neem ik aan.
Ook gaat het om ‘onware beschuldigingen’.
Als het dreigement tegenover uw vrouw (gericht aan de vriendin) nooit heeft plaatsgevonden dan heeft uw vrouw een probleem en niet die vriendin.
Die vriendin wist (zeer waarschijnlijk) niet dat het onwaar was. Uw vrouw wel. Aangifte terzake laster tegen de vriendin is hiermee kansloos.
Dan smaad: "het zwartmaken van een ander door deze in het openbaar van feiten te beschuldigen waaraan hij of zij zich schuldig zou hebben gemaakt,
zonder dat wordt gehandeld uit noodzakelijke verdediging of dat te goeder trouw kon worden aangenomen dat deze feiten waar zijn
en dat het algemeen belang vereiste dat de feiten naar buiten werden gebracht. Het doel is het ruïneren van de reputatie van het slachtoffer.
"
Bij smaad gaat het dus om dingen die daadwerkelijk gebeurd zijn of waarvan degene die van smaad wordt beschuldigd te goeder trouw aannam dat dat zo is.
Meest belangrijke is dat u stelt dat de bedreiging door u niet gebeurd is. Dus geen smaad want het is geen feit.
Al zou het wel om feitelijkheden gaan dan zou het hooguit ‘te goeder trouw aangenomen kunnen zijn als een feit’.
Maar de vriendin heeft niets in het openbaar gedaan maar enkel (rechtmatig) aangifte gedaan. En ook bij smaad is, net als bij laster, ‘in het openbaar’ een voorwaarde.
De vriendin is (neem ik aan en waar ik van uit ga) te goeder trouw geweest.
Dus op die drie punten kan het al niet om smaad gaan.
U kunt geen aangifte doen van smaad/laster tegen de vriendin. Die was, als het al gebeurde, niet bij de bedreiging aanwezig, zij was te goeder trouw: geen valse aangifte.
Dan met betrekking tot uw vrouw.
Uw vrouw was wel aanwezig bij de bedreiging waarvan u beschuldigd werd als die al gedaan was. Laten we dat even aannemen,
Uw vrouw heeft het echter aan de vriendin verteld en dat is niet ‘in het openbaar’.
Los daarvan leidt dat tot ‘uw verhaal tegen dat van uw vrouw’, waarvan het OM al heeft besloten dat dat leidt tot een sepo.
Wat u verder niet toelicht is de zin “en ik ben bij een aantal personen behoorlijk door het sljik gehaald”.
Als dat al gebeurd is door uw vrouw of die vriendin geldt bij de vriendin dat zij ‘te goeder trouw’ was en bij uw vrouw ‘niet in het openbaar’.
Mocht een officier van justitie vinden dat het roddelen in vriendinkring van de onwaarheid WEL valt onder ‘in het openbaar’ dan loop je al snel stuk op de bewijslast.
De vriendenkring zal verklaringen op papier moeten overleggen en dan nog denk ik niet dat het valt onder ‘in het openbaar’.
Ik, maar ik kan het mishebben, denk aan in het openbaar:
-publiceren (op internet/in een dag- of weekblad/tv/radio)
-folders verspreiden
-met een spandoek gaan lopen
Dus ook tegen uw vrouw is het, volgens mij, niet mogelijk om aangifte te doen wegens laster.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
