Een hond kent geen geregistreerd eigendomsbewijs.
Zelfs een kentekenbewijs van motorvoertuigen is geen eigendomsbewijs.
En een aankoopbon zegt niet altijd wat over eigendom.
Want iets kan van eigenaar wisselen zonder aankoopbon.
Vooral onder particulieren is dat gebruikelijk.
Denk aan een fiets.
Persoon A koopt een fiets in een winkel.
Hij krijgt een aankoopbon en mogelijk ook een garantiebewijs.
Persoon A verkoopt de fiets aan persoon B zonder bon en levert zijn aankoopbon en garantiebewijs niet aan persoon B.
Persoon A beweert later dat de fiets van hem is vanwege het bezit van een aankoopbon en garantiebewijs.
Persoon B zegt dat hij eigenaar is omdat hij de fiets te goeder trouw (tegen een passende prijs) heeft aangeschaft.
Nog lastiger wordt het als persoon C zegt dat hij de fiets van persoon B heeft gekocht.
En als deze personen elkaars identiteit niet kennen en elkaars adres ook niet kennen wordt het nóg lastiger de volgorde te ontrafelen.
Terug naar de hond.
De chipdatabase van NGD registreert HOUDERS en niet EIGENAREN.
Alhoewel ze op hun website bij veel gestelde vragen beide termen door elkaar gebruiken.
De vriend en (ex-)vriendin hebben in een relatie iets aangeschaft en één van hen heeft zijn naam op de rekening laten zetten.
Niet zelden zal een rechter beslissen dat het een gezinsaankoop betrof. Er zijn zelfs omgangsregelingen bij rechters voor huisdieren afgesloten.
Hoe dan ook is het een civiele kwestie tussen vriend en vriendin.
Het huisdier is een onderdeel van de boedelscheiding.
De vriend zal een advocaat in de arm moeten nemen en/of naar een rechter moeten.
Op korte termijn kan hij alleen proberen de hond aan te schaffen en de huidige eigenaren schadeloos te stellen voor aankoop en/of verzorging.
Deze kosten zal hij mee moeten nemen in zijn civiele procedure jegens zijn vriendin.