Nee ik maak me niet druk over na m'n dood (want daar heb ik juist een testament voor).
Ik maak me zorgen over als ik nog leef maar tijdelijk niet kan praten (coma bijv.)
De beslissingen, medische, die dan evt genomen moeten worden, zoals operaties.
Dan schijnt normaal gesproken, je vrouw voor jou te beslissen (of je man)
of je geregistreerde partner
of je volwassen kind
of anders de rest van je familie.
Zij zijn, in deze volgorde, wettelijk jouw stem (als je even zelf niet kunt praten/beslissingen kunt nemen)
Tenzij je bij wet vooraf, een mentor hebt ingesteld.
Als je vooraf een mentor hebt aangewezen dan is de mentor jouw stem als jijzelf even niet kunt praten/niet beslissen.
Een arts mag alleen in directe nood zelf handelen, maar als er geen sprake is van directe nood, moet de arts overleggen met jou als patient (of met jouw woordvoerder)
Het blijkt dus dat de dokter wel degelijk moet luisteren (volgens de wet) naar de vervangende stem van de persoon die in coma ligt die even niet zelf kan praten op dat moment, en dat kan de partner van de patient zijn of de Mentor.
Testament geldt dus voor NA je dood (daarom heeft een arts niks met een testament te maken)
en Mentor geldt voor tijdens je leven. (hiermee heeft een arts wel degelijk rekening mee te houden en naar te luisteren)
Testament onterft de familie (in mijn geval dan)
Mentor ontneemt de familie recht om te beslissen over iemand die even niet zelf kan beslissen.
Beide moeten notarieel vastgelegd worden.
Testament had ik al en ga nu mijn Mentor regelen, hoera!
Groet Paul