Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
serine
nee…en de ervaringen die ik heb met de enige wijkagent waar ik ooit wat mee te maken had…was ook al niet om over naar huis te schrijven…EN daar komt nog bij dat die wel aan die omschrijving voldeed..
dus sorry…
Beetje flauw om hier de wijkagent op de hak te nemen. Iedere collega moet doen waar zijn of haar hart ligt en waar hij of zij het best op zijn plek is.
Dan kunnen we ook wel gaan lachen om die sukkels die nog steeds op straat lopen omdat ze blijkbaar niet beter kunnen….
Oftwel pure onzin en stoerdoenerij.
De eerste mensen waar we in binnen de politie vanaf moeten zijn zij die menen dat anderen minder dan hen zijn.
Respecteer je collega om wie hij/zij is. We krijgen al genoeg stront over ons heen van mensen met 0 politie ervaring die denken de waarheid in pacht te hebben.
Kennelijk ‘loop jij niet op straat’ maar zit ‘binnen’?
En enig idee waat één van de meest gemaakte opmerkingen is:
Die dikke kont en buik van sommige collega's in dat unifom.
Ik ga liever met iemand de straat op die ALLE competenties heeft en deze onderhoudt.
Dat als er iets is we er met zijn tweeën staan.
En je zegt een waar ding “en waar hij of zij het best op zijn plek is.”
Voor sommige is dat gelet op hun corpulente postuur achter de geraniums of in een sportschool.
Ik heb het het heus en natuurlijk niet over alle wijkagenten. Zij die de schoen passen…
Maar er zijn door chef's en leidinggevende plekjes gecreeerd waar sommige zwakke broeders en zusters op hun plek waren.
(Dat is met het Landelijk Functiehuis straat ook aardig afgelopen.)
Ik noem één plek: bureaucoödinator. Daar zitten soms brigadiers met een handicap (wat die ook moge zijn).
Daar kan zelfs een goed ingewerkte surveillant zijn ding goed doen, daar hoeft geen brigadier te zitten.
Maar als IK naar een melding huiselijk geweld ga wil ik wel van mijn maat aankunnen.
Idem bij een aanhouding met verzet etc. etc,
En dan wil ik niet belaagd worden omdat mijn maat nog moet (bij)komen van de laatste 500 meter.
Of als een verdachte er vandoor gaat wil ik een reële kans hebben en niet mijn maat (letterlijk) moeten laten staan omdat hij niet kan of wil rennen.
Dan moet hij of zij lekker thuis blijven of een binnendienstfunctie kiezen.
Bier zuipen en bourgondisch leven gaat niet onperkt samen met bepaalde beroepen.
En als je baas je al 6 jaar vertelt dat je iets aan je gezondheid moet doen omdat het anders consequenties voor je beoordeling gaat hebben is dat NIET voor niets.
Maar het valt wel op dat de jongere onder de collega's bijna allemaal de toets-eisen halen, en de oude garde denkt ‘na mij de zondvloed’ en ze kunnen ons er toch niet ALLEMAAL uitgooien.
Ik noem één plek: bureaucoödinator. Daar zitten soms brigadiers met een handicap (wat die ook moge zijn).
Daar kan zelfs een goed ingewerkte surveillant zijn ding goed doen, daar hoeft geen brigadier te zitten.
Daar hoeft dus geen brigadier te zitten, maar had deze brigadier dan maar ontslagen moeten worden? En wat als jij iets krijgt waardoor je niet meer de straat op kunt. Ga jij dan zelf weg, of zou je dan ook niet graag een baantje als bijvoorbeeld bureaucoödinator ambieeren? Ook in vele andere organisaties worden plekjes voor mensen gecreerd, omdat je namelijk niet zo maar even kan ontslaan,
En als je zo gaat redeneren. In een politieauto hoeven geen hoofdagenten of brigadieren te zitten, 2 agenten met 3 strepen is toch voldoende? Dus zullen we dan maar gewoon alle promoties afschaffen, totdat er een functie beschikbaar is waarvoor een hogere rang perse nodig is?
Maar als IK naar een melding huiselijk geweld ga wil ik wel van mijn maat aankunnen.
Dus is het toch beter dat die brigadier met die ongedefinieerde handicap op het bureau de zaken “coordineert”
Dan moet hij of zij lekker thuis blijven of een binnendienstfunctie kiezen.
Om vervolgens over zich heen te krijgen dat zijn functie als bureaucoordinator net zo goed door een surveillant gedaan kon worden….
En dan wil ik ook nog wel van KlaasVaak weten of hij in zijn genoemde situaties de voorkeur geeft aan een in uitstekende conditie verkerende mannelijke collega of aan een supermooie maar verder niet echt nuttige vrouwelijke collega. Want ik heb zelf toch altijd het idee dat als het ook maar even gevaarlijk wordt de vrouwelijke agent eventjes wat afstand neemt om bijvoorbeeld via de portofoon wat extra politiehandjes op te roepen.
Want het beeld dat KlaasVaak schetst, vinden we wel bij de Koninklijke Marechaussee. Daar kun je aan de slag TOT je 35e en dan is het opzouten of je moet bijzonder goed zijn en promotie maken.
Ik heb de functieeisen niet bedacht.
Zo heb ik niet bedacht dat er op een auto minimaal een (hoofd)agent moet.
In AA is het minimaal een hoofdagent, maar dat is niet overal zo.
Binnenkort is het verschil trouwens weg: er wordt straks niet meer opgeleid voor agent èn hoofdagent.
Dan is er maar 1 opleiding: agent. Na ervaring kun je dan later hoofdagent worden.
Voorheen was het zo dat je de opleiding tot agent volgde en dan na 3 jaar klaar was.
Dan had je bijvoorbeeld geen ‘jeugdzorg’ als kernopgave gevolgd.
Waarom? Kom je als agent niet in aanraking met jeugd(problematiek)?
Ook waren deze collega's een jaar eerder klaar dus begonnen zij een jaar eerder met werkervaring op te bouwen.
Als de tegelijk gestarte apsirant hoofagent klaar was had de agent al 1 jaar ervaring, en een jaar later werd deze automatisch ook hoofdagent en kreeg 4 strepen.
In HL lopen surveillanten met vuurwapens om ambassades te bewaken. Daar draaien zij ook nachtdiensten voor.
In andere regios hebben surveillanten nooit een vuurwapen en draaien zij geen nachtdiensten omdat zij geen ‘openbare orde’ als kernopgave hebben gevolgd.
Maar m.b.t bureaucoördinator: dit is een zelfbedachte stek. Ik ken op meerdere bureaus van die zoethoudplekken.
Ik ken mensen voor wie het v.w.b. hun medische gesteld zo is dat zij de ziektewet in zouden moeten, moeten herstellen, moeten revalideren etc.
Maar dit niet doen omdat dat salaris en toeslagen kost.
Maar voor hun medische gesteldheid zou het beter zijn om hun kwaal eerst te laten genezen (bijvoorbeeld obesitas maar ook andere kwalen zijn bekend).
Als we straks van 1700 functies teruggaan naar 100 generieke landelijke functies zijn er dus 1600 functies verdwenen.
Rarara hoe kan dit en waarom zou dat zo zijn?
Ik ken mensen voor wie het v.w.b. hun medische gesteld zo is dat zij de ziektewet in zouden moeten, moeten herstellen, moeten revalideren etc.
Maar dit niet doen omdat dat salaris en toeslagen kost.
Maar voor hun medische gesteldheid zou het beter zijn om hun kwaal eerst te laten genezen (bijvoorbeeld obesitas maar ook andere kwalen zijn bekend).
Dat kan jij wel vinden, maar net als in het bedrijfsleven is het tegenwoordig de bedoeling om werknemers weer zo snel mogelijk de werkvloer op te krijgen en passende arbeid aan te bieden….
Als we straks van 1700 functies teruggaan naar 100 generieke landelijke functies zijn er dus 1600 functies verdwenen.
Nee, dan zijn er 1600 functiebenamingen verdwenen. Daarmee heb je nog niet bereikt dat men wat anders gaat doen.
Rarara hoe kan dit en waarom zou dat zo zijn?
Dat is een schot voor open doel. Ik denk dat Gerard dan iets gaat roepen over Korpschefs die hun eigen koers varen en dat de Nationale Politie veel beter is…
Planner Schreef:
——————————————————-
> Dat kan jij wel vinden, maar net als in het bedrijfsleven is het tegenwoordig de bedoeling om werknemers weer zo snel mogelijk de werkvloer op te krijgen en passende arbeid aan te bieden….
Reïntegratie is niet bedoeld om de genezing in de weg te staan maar deze te bevorderen.
Dat is dus doorgaans alleen als men éérst de ziektewet in gaat en dan REintegreerd. Anders is het geen REintegratie.
Ik heb het over mensen die een kwaal hebben en daardoor niet of niet volledig inzetbaar zijn en niet de ziektewet in willen om geen toeslagen en ORT mis te lopen.
Maar tegelijk hun kwaal verwaarlozen door door te werken waardoor zij veel langer op hun ‘zijspoor-positie’ verblijven dan noodzakelijk was geweest.
Tegelijk vinden zij het wel makkelijk een rustig joppie te hebben (geen uniform meer aan terwijl dat eigenlijk wel hoort, dus geen koppel om, dus geen porto bijstaan).
Zoiets van ‘de persoon is er wel want staat op in het rooster, maar is er ook niet want niet inzetbaar’
Ik ken iemand met een open beenwond waarbij de arts rust voor schreef en met het been omhoog.
De persoon in kwestie wilde het advies niet opvolgen. De chef deed niets, het probleem liep al voor de chef zijn aanstelling.
De persoon zat jaren binnen, wond kreeg geen rust dus genas niet, dus reden om binnen te blijven.
Terwijl als de persoon meteen geluisterd had de vooruitzichten met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid veel beter waren geweest.
