Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
swat
De onterechte opsluitingen halen de krant alsmede de (in de ogen van het publiek) onterechte vrijlatingen.
De vraag is maar of keihard bewijs dat iemand een strafbaar feit heeft begaan eigenlijk wel bestaat. Getuigen kunnen valse verklaringen afleggen en sporen kunnen geplaatst zijn.
Je ziet het maar weer aan de zaak van die moord op een Chinees in 1993. Nu blijkt dat de destijds afgelegde keiharde getuigenverklaringen keihard vals waren.
Een verdachte kan je dus pas “keihard” opsluiten als alle feiten op tafel liggen en de rechter een veroordeling heeft uitgesproken en zelfs dan nog is het nooit 100% uitgesloten dat er fouten zijn gemaakt.
Willen we (vermoedelijke) moordenaars, (kinder) verkrachters etc vrij laten rondlopen tot de rechter zijn oordeel geveld heeft?
Je kan het ook omdraaien en andere voorbeelden nemen swat, wat te denken van de Utrechtse verkrachtingszaak met sporen? Als ik me niet vergis, één van de grootste en duurste onderzoeken, toch heeft men helaas na zoveel geld en inspanning niemand daarvoor kunnen aanhouden. Toch worden er dagelijks in dit land in zaken waar geen sporen zijn, met één hamerklap mensen veroordeeld en opgesloten. Miojn vraag aan jou luidt dan ook, of we onschuldigen op willen sluiten onder het motto van als er maar iemand zit? Besef wel, dat er dan nog steeds echte daders vrij spel hebben… Groetjes v Hyperactief A-P.
Uit niks blijkt dat jij mijn opmerking: het gaat alleen over geld, snapt. De politie MOET onderzoek kunnen doen, en waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Belangrijkste is dat de politie onderzoek doet, het geld van vergoedingen boeit mij niet. ‘Slachtoffers’ van politiefouten moeten gecompenseerd worden en niet zeggen: het kost allemaal zoveel, dus doen we maar geen onderzoek.
Het is veel complexer dan je het doet voorstellen Hyperactief. Ik heb jou meerdere malen gewezen op dat beroemde boek over DWALING (OM), maar het is wel de bedoeling dat je er wat van opsteekt. 
Ook zo'n zaak, ik weet niet of ik het hier ooit geschreven heb. Een grote brand, veel slachtoffers. Politie pakt brandweerman op. Hem wordt van alles verweten. En dat is, zo in het begin van een politieonderzoek, wellicht terecht ook. Brandweerman geeft aan dat hem niets verweten kan worden, hij heeft meerdere malen gerapporteerd dat zich op die lokatie levengevaarlijke omstandigheden voordeden. Er werd niet ingegrepen. Politiek belang? Vriendjes? …. zeg het maar. Brandweerman verwijst naar het archief in het gemeentehuis. Politie doet onderzoek in het archief van het gemeentehuis naar documenten waaruit de onschuld van de brandweerman onweerlegbaar zijn vastgelegd. Politie treft een ‘leeg’ archief aan en meldt zich opnieuw bij de brandweerman. Maar de brandweerman was natuurlijk vooraf al op de hoogte van het politieke vriendjescircuit en overhandigt de politie ‘kopieën’ van dat archief dat hij uit voorzorg thuis heeft bewaard. Niet veel later treedt de burgemeester af.
Heb jij daar ooit iets van gelezen of gehoord in de media?
Dus, van de zijlijn is het allemaal zo makkelijk ….. vooral als je helemaal niet, zoals jij, ik en ongeveer iedereen in Nederland, alle details van politieonderzoeken kent.
Dat boek heb ik met interesse gelezen - Gerard -, en het zijn jou woorden aangaande of ik er iets van leer of niet. Ik voel me in ieder geval niet aangesproken, zoals ik al veel vaker geschreven heb, is het niet zo zwart wit als geschreven tekst over kan komen, oftewel de nuance van gesproken tekst ontbreekt vaak. Het is met dit soort zaken meestal en/ en of en/ of, dus wat dat betreft ben ik het met je eens dat het vaak gecompliceerder in elkaar steekt dan op het eerste gezicht lijkt. Ik heb voor jou ook een interessante leerzame boektip:
Medische missers juridisch gesjoemel, De zaak Brongers, Paul Ruijs.
Het gaat buiten deze zaak om dat klassenjustitie/ partijdigheid en belangenverstrengeling in de rechtzaal niet alleen in verre oorden onder palmbomen voorkomt. Wat de media haalt zijn strafzaken, maar lees en huiver over het civiele recht in deze, het IRM rapport heeft daar echt nog geen verandering in gebracht. Dit boek sluit naadloos aan bij jou verhaal over zaken waarover je nooit iets in de media leest. Maar goed dat is mij allang bekend, al is het alleen maar met de dingen waar ik me op het gebied van antipsychiatrie mee bezig houd. Daar beseft ook vrijwel geen mens dat er achter de schermen vaak jarenlange procedures en steekspelletjes spelen, om dingen onder de pet te kunnen houden. Groetjes v Hyperactief A-P.
Precies Hyperactief. En er wordt, wat mij betreft, zo makkelijk over de politie gesproken. Terwijl we eigenlijk, als buitenstaanders, geen benul hebben wat er zich tijdens zo'n onderzoek allemaal afspeelt. Je hoeft maar een ego bij het OM te hebben en de politie heeft het gedaan. Tunnelvisie, onder de pet zaken …. wij weten het allemaal niet, maar iemand krijgt de schuld …..
Wat mij een paar weken geleden ook deed verbazen, om maar wat te noemen, was de uitzending van Peter R. de Vries over Marianne Vaatstra. Peter ‘ontdekt’ dat Marianne de dader gekend moet hebben en er volgen een aantal tips bij de politie. Maar, ik kijk ook wel eens naar het programma ‘het zesde zintuig’ en daar werd dat, ruim een jaar geleden, ook al gezegd door de ‘paragnosten’, maar daar wordt dan weinig waarde aan gehecht.
Er kwam een aansteker in voor, in de uitzending, maar dat was toch allang bekend? Volgens mij tenminste, ik wist dat allang….."Als we de eigenaar van de aansteker kennen, kennen we de vermoedelijke dader ook'. O, denk ik dan …. die aansteker kan niet gevonden/gejat/geplaatst zijn door de dader …. ik snap er geen moer van, eerlijk gezegd. Tuurlijk, er zat een haar in de aansteker …. maar dat zegt toch niets definitiefs over de dader?
Wat zegt dat over het onderzoek van Peter R.? Maar dan denk ik ….. waarom mag een Peter R. zoiets uitzenden, wie wordt er mee geholpen? De politie? De ouders? Zijn dit een kat maakt rare sprongen, theorieën. Loop je niet dat de kans dat de eigenaar uiteindelijk gevonden wordt en door een ego bij het OM als dader wordt aangemerkt? Want, jij hebt dat boek over dwalingen ook gelezen. Is het belangrijk dat er iemand wordt opgepakt voor die moord, maakt niet uit wie? En zijn we dan, anno 2112, iets opgeschoten qua kwaliteit opsporing/vervolging dan in de tijd dat de schrijver het boek schreef?
swat schrijft dat er veel geleerd is van de Schiedammer Parkmoord maar ik geloof er helemaal niets van. Daarvoor hoor en lees je veel te vaak dat er intern bij de politie hele andere zaken belangrijk(er) zijn dan alleen het oplossen van een moord zoals het ook daar niet gunnen van succes aan verschillende onderdelen binnen de politie of zelfs personen onderling die elkaar het succes niet gunnen maar gaan voor hun eigen gewin. Rechercheurs die elkaar niet mogen, je kent dat wel. Of dat waar is weet ik natuurlijk niet, is ook allemaal ‘van horen zeggen’. Maar het stelt mij niet gerust.
Grote zaken, daar is de politie in Nederland, voor zover ik het na jaren begrijp, niet goed in. En ik heb ook niet het idee dat ze dat wel zijn of gaan worden.
Ik geloof nog steeds GEEN WOORD van de politie in de Deventer moordzaak. Ik heb het boek van de ‘dader’ Ernest Louwens ook gelezen, en ik geloof de man op zijn woord. Alleen, realiseer ik mij dat ik niet bij het politieonderzoek betrokken ben geweest. Ik ken niet alle details van het onderzoek, ik heb er alleen veel over gelezen. En wat ik heb gelezen wijst wat mij betreft op zijn onschuld en grove fouten in het politieonderzoek en de vervolging door het OM.
Dat wil niet zeggen dat hij daarom de moord niet heeft begaan …. ik weet dat eenvoudigweg niet. Kan het ook niet weten.
Maar ja …. de politie en het OM komen bij grote zaken, ik zeg het nogmaals, in de media bij mij nog steeds over als grote prutsers. Volstrekt ongeschikt.
En oja, medische missers ….. ik weet er te weinig van maar ook daar word je niet vrolijk van.
Ik ben het in deze vrijwel volledig met je eens - Gerard -, en deel jou mening met een kantetekening dat ze van de Schiedammer Parkmoord niets geleerd hebben. Die kanttekening is, dat er gerust iets van geleerd is, maar lang niet alles. Het is net als op dit forum, zo snel mogelijk over gaan tot de orde van de dag, en vooral geen kritische vragen stellen. Neem bijvoorbeeld de dood van een agent of andere ernstige gebeurtenis zoals Karst T., ga er niet wat dieper op in, want dan krijg je het standaard antwoord dat het zo snel na zoiets ongepast is of niet het juiste moment en meer van dat. Maar vervolgens komt zo'n discussie nooit echt op gang, ook daarna niet. Oftewel men laat een plas, en alles bleef zoals het bij het oude was. Ik heb wat betreft medische missers door de jaren heen op A-P gebied ontzettend veel geleerd. Maar ook dat is te confronterend voor sommigen, dat doet niet ter zake, mag je er niet bijhalen en meer van die stompzinnige reacties waar mensen geen steek verder mee komen. Mijn ervaring, is dat juist van de grootste tegenstellingen dingen opgestoken kunnen worden, want dat dwingt mensen tot nadenken. De gemiddelde forums komen niet verder dan de media napraten, oftewel er wordt voor anderen gedacht. Ik ga pitten, weltrusten. Groetjes v Hyperactief A-P.
Het rapport van cie Posthumus gelezen hebbende weet ik inmiddels hoe de opsporingspraktijk in NL eraan toe ging (gaat?).
Blijkt dat de stevigheid van getuigen/verdachten/onderzoekers doorslaggevend is in het rondbreien van een onderzoek. Allemaal geen professioneel gedrag.
Heel vaak zie je de ontknoping van zo'n zaak gelegen is in technisch bewijs, mits daar niet mee geknoeid is…
En verder denk ik dat een goed analyticus rekening zal houden met de diverse (mogelijke) fouten. De dader komt vanzelf wel bovendrijven, echter in een cultuur waarin alles naar de hand moet worden gezet….
Ik denk ook dat het gewenste persoonlijkheidsprofiel in deze opsporingsorganisatie dit cultuurtje in de hand werkt.
