In Nederland is amper een crisis.
We praten over crisis zodra we niet meer minstens 2x per jaar op vakantie kunnen.
Zodra we niet de nieuwste iPhone kunnen kopen.
We niet net als de buren een nieuwe auto kunnen rijden.
De meesten in NL hebben 1 gebrek: de tering niet naar de nering kunnen zetten.
Die hebben de slechte tijd niet eens gekend in NL.
Maar wel: Op hun 20e trouwen, een huis met dikke hypotheek afsluiten en aan de kinderen.
En die zijn hun ‘allessie’, dus in de merkkleding. Lekker showen op Facebook en Hyves.
Ondertussen naar feesten en parties gaan etc. Alles wat er aan inkomen in komt vliegt er even hard weer uit.
En dan gaat de wasmachine of -droger stuk. Of de auto.
Of er valt een inkomen weg… of één van de ouders wordt ziek en verlies een baan of moet van baan veranderen naar een baan met een lager inkomen.
Breekt er dikke stress uit… Geen buffer, niets gespaard…
Gaat dat ten koste van de relatie… Moet het huis verkocht worden… En de auto…
Maar die waren gekocht met een lening / hypotheek…
Dus zit het gezin in de crisis.
Waarom moet iedereen van geleend geld kopen? Waarom wordt er niet gespaard.
Waarom moet iedereen een koophuis en wordt er niet gehuurd?
Mijn ouders hebben bijna hun hele leven gehuurd. Zijn járen achtereen niet op vakantie geweest.
Werkten 6, en soms ook de 7e dag van de week, minstens 11 uur.
Die leenden niets maar spaarden om iets te kopen.
Spaarden voor hun begrafenis, uitzet, opleiding van de kinderen (Zilvervloot), etc.
Als ik merkkleding of -schoenen wilde ging ik er maar zelf voor werken.
Tegenwoordig is alles vanzelfsprekend.
En ‘nee’ als antwoord krijgen kan men niet verwerken, daar kan men niet mee omgaan. Dat heet een zeeer lage tot geen frustratietolerantie.
Dan denkt men dat er crisis is. JA, crisis in hun hoofd. Maar niet in de Nederlandse economie. Hooguit een dip. Zoals eens in de zoveel jaar gebruikelijk is.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
)