Inderdaad wil er bij het OM ook wel het een en ander verkeerd gaan. Ook daar lijkt het dat men voor een dubbeltje op de eerste rang wil staan.
Het beoordelen van dossiers wordt steeds minder overgelaten aan gekwalificeerde juristen. Zeker in eenvoudige overtredingszaken komt het voor dat een dossier wordt bekeken door een niet jurist met een summiere opleiding en zonder een goede nacontrole. Het komt daardoor inderdaad voor dat dossier retour gaan met vragen waarvan je je afvraagt of dat inderdaad een vraag is die onbedingd beantwoord moet worden.
Het urine voorbeeld van jou is zo een voorbeeld.
Het CBS houdt zich alleen met geregistreerde misdrijven bezig als het om criminaliteit gaat. Nergens noemt het een schatting van 8 miljoen. Zembla is een ophitsend rubriekje wiens belangrijkste doel het gewoonlijk is het nieuws zo interessant te maken dat Kamerleden er vragen over gaan stellen. Met deze uitzending zal dat niet anders zijn.
Als Zembla gelijk zou hebben, zouden Nederlanders 85% van de misdrijven niet de moeite van het vermelden waard vinden. Een duidelijk indicatie dat criminaliteit als maatschappelijk probleem overschat wordt of dat het te strak gedefinieerd wordt.
Ik kan je wel een voorbeeldje geven. In een winkelbedrijf werd per jaar voor 300.000 euro aan goederen gestolen. De club waar ik wel eens beveiliger voor speel bracht dat in een jaar terug naar 30.000 euro derving. Mag je zelf uitrekenen hoeveel ongeregistreerde misdrijven het zijn. Dat de politie geen zicht heeft op het aantal misdrijven vind ik wel begrijpelijk als bedrijven die misdrijven niet melden. Dat wil niet zeggen dat de criminaliteit overschat wordt. Misschien onderschat de overheid de criminaliteit juist.
Geen idee. Zoals je weet geldt voor misdrijven in het algemeen dat 40% door eigen personeel wordt begaan. En in veel van dat soort zaken wordt geen aangifte gedaan, dat regelt men intern. Spullen terug, ontslag. En dan heb je nog de gevallen waar geen dader bij gevonden kan worden.
Ik heb zelf, maar dat was bij een andere winkel, wel eens camerabeelden ingeleverd van een winkeldief die dat samen deed met nog een andere persoon. Krijg je netjes een briefje van de politie dat de recherche niet heeft kunnen achterhalen wie die personen zijn. Nou, dat zijn eenmalig acties, dat ga ik dus niet nog een keer doen.
Het gaat mij even over de opmerking dat criminaliteit overschat wordt.
Als zelfs de mensen in de winkel geen dee hebbe om hoeveel misdrijven het gaat, hoe moet het CBS dat dan weten? Hebben die het soms aan de daders gevraagd? Dat getal van 8 miljoen is gewoon met een hele dikke duim bedacht. Dat zal zo iets gaan als het gemiddelde bedrag dat bij een winkeldieftsal wordt gestolen is y, de total derving is x, dus zal het aantal winkeldiefstallen x/y zijn.
Als een werknemers van zijn werkgever steelt, is dat vaak geduren de een lange tijd kleine beetjes. Feitelijk allemaal kleine misdrijven, maar als je aangifte doet dan doe je niet van alles afzonderlijk, maar 1 keer aangifte. En als je belsuit hem te ontslaan, de boel onderling te schikken en geen aangifte te doen, tja dat is een keuze. Maar wat moet de politie of de overheid dan doen? Als je wel besluit aangifte te doen dan komt het op de stapel, en dan zijn er 1,200.001 aangiftes waar de politie een keuze uit moet gaan maken. Of we moeten er 5 x zoveel politie bij zetten, waarbij er geen enekele garantie is dat elke misdrijf zal worden opgelost.
Planner Schreef:
——————————————————-
> Als zelfs de mensen in de winkel geen dee hebbe om
> hoeveel misdrijven het gaat, hoe moet het CBS dat
> dan weten?
Winkelbedrijven weten dat wel en als een CBS dat vraagt aan de winkelbedrijven waarom zouden ze daar dan geen antwoord op weten?
> Hebben die het soms aan de daders
> gevraagd? Dat getal van 8 miljoen is gewoon met
> een hele dikke duim bedacht. Dat zal zo iets gaan
> als het gemiddelde bedrag dat bij een
> winkeldieftsal wordt gestolen is y, de total
> derving is x, dus zal het aantal winkeldiefstallen
> x/y zijn.
Ach ja. Kijk, als de beveiliging om zeg maar 11 uur begint en het personeel om 9 uur en er liggen al wat opengebroken verpakkingen op het bureau van de beveiliger dan kan die beveiliger dat heus wel tellen. Kun je met de camera alles terugzoeken maar die dief wacht niet tot 11 uur om gearresteerd te worden.
>
> Als een werknemers van zijn werkgever steelt, is
> dat vaak geduren de een lange tijd kleine beetjes.
Dat maak jij er van. Heeft weinig met de werkelijkheid te maken.
> Feitelijk allemaal kleine misdrijven, maar als je
> aangifte doet dan doe je niet van alles
> afzonderlijk, maar 1 keer aangifte. En als je
> belsuit hem te ontslaan, de boel onderling te
> schikken en geen aangifte te doen, tja dat is een
> keuze.
Inderdaad, en het is eerde zo dat de werkgever de werknemer voor een keuze stelt; of je neemt zelf ontslag of we doen aangifte bij de politie.
> Maar wat moet de politie of de overheid dan
> doen? Als je wel besluit aangifte te doen dan komt
> het op de stapel, en dan zijn er 1,200.001
> aangiftes waar de politie een keuze uit moet gaan
> maken. Of we moeten er 5 x zoveel politie bij
> zetten, waarbij er geen enekele garantie is dat
> elke misdrijf zal worden opgelost.
Planner, ik roep het al jaren. Het boeit mij niet wat de politie of het OM met een boef doet. Al gaan ze er mee wandelen op het strand. We hadden het nu even over het aantal geregistreerde misdrijven en misdrijven waarvan nooit aangifte wordt gedaan.
als het OM de huidige papierwerk al niet goed vindt zoals summier pv, kan de minister wel iets roepen maar het OM bepaald hoe hij/zij het wil hebben. Als zij 20 papieren willen hebben blijven deze gewoon in stand. Bij het ene Parket moet het zus en bij de ander zo. Een landelijke politie wellicht ook een landelijke OM,
De agent kan nu echt buiten zijn
Hillegom/Gouda, 28 febr.
Door onze redacteur Emilie van Outeren
Veiligheid Nieuwe samenwerking tussen wijkagent en ‘backoffice’ slaat aan
Agenten in de politieregio Hollands Midden zijn minder tijd kwijt aan papieren rompslomp. Met dank aan de ‘backoffice’, die hen per telefoon bijstaat.
Hillegom/Gouda, 28 febr. - Zoals altijd zoekt wijkagent Marco van Maris aan het begin van zijn dienst in Hillegom contact met de centrale meldkamer van de hulpdiensten. En sinds een jaar belt hij ook meteen naar het districtskantoor in Gouda. Daar zit Michiel Samson, achter drie computerschermen, in het zogenoemde ‘backoffice’ dat een deel van het politiekorps Hollands Midden ondersteunt. Vroeger was hij zelf agent. „Ik had wel eens diensten waarbij je alleen maar binnen zat omdat je zoveel administratie te doen had na een inbraak of aanrijding. Nu kunnen ze dat vanaf de straat in een kwartiertje afhandelen met mij aan de telefoon.”
De FOBO (frontoffice-backoffice), zoals deze werkwijze genoemd wordt, is nog een experiment. Maar minister Opstelten (Veiligheid en Justitie, VVD) heeft het al tot een van de pijlers van zijn beleid gemaakt. Om bureaucratie binnen de politie tegen te gaan, moet de papieren rompslomp van agenten worden uitbesteed aan administratieve medewerkers. In Hollands Midden is gebleken dat agenten met telefonische ondersteuning nu 80 in plaats van 60 procent van hun dienst op straat kunnen doorbrengen. „Er komt daarmee veel extra tijd beschikbaar om criminelen op te sporen en overlast te voorkomen”, schreef de minister eerder deze maand aan de Tweede Kamer.
Noodoproepen worden nog steeds behandeld vanuit de meldkamer. Maar zaken waar geen spoed bij is geeft het backoffice door aan de agenten buiten. Deze avond belt Samson Van Maris bijvoorbeeld vanwege parkeeroverlast. Het adres en nummerbord heeft hij paraat. Terwijl de twee met elkaar aan de telefoon zitten, kijkt hij in de zeventien databases die hij op zijn computer kan naslaan of hij bijzonderheden kan vinden over de auto. Heeft de eigenaar nog boetes openstaan, of een crimineel verleden? Samson kan zelfs zien of de apk en de verzekering in orde zijn.
Bij een foutgeparkeerde auto is het nalopen van databases niet eens zo belangrijk, aldus Van Maris. Maar als hij op een melding van huiselijk geweld af moet, is het essentieel dat hij weet in wat voor situatie hij terecht komt. Het backoffice kan hem vertellen of hij naar een huis toegaat waar vorige week nog een man met een mes stond te zwaaien, of naar een gezin waarvan de buren om het geringste de politie bellen. Van Maris: „Nu krijg ik een compleet beeld voor of terwijl ik met mensen sta te praten.”
Nadat Van Maris de parkeeroverlast heeft opgelost – de volledig op de stoep geparkeerd Toyota heeft hij laten weghalen door de eigenaar; de melder heeft hij gerustgesteld – belt hij terug naar Gouda om verslag te doen. Al zijn gesprekken worden opgenomen. Want Michiel Samson vult alleen de basisgegevens van processen-verbaal in. Daarna werkt een administratieve assistente, die zelf geen contact met de agenten heeft, deze uit. Binnen een paar uur vindt Van Maris de formulieren in zijn ‘bak’, in het interne communicatiesysteem. Hij blijft verantwoordelijk voor situaties waar hij ter plekke is geweest en moet de papieren ondertekenen. Het klinkt omslachtig, maar met 25 voltijds administratieve krachten, kunnen tweehonderd agenten worden vrijgemaakt, rekent Ron Maas voor. Maas is de directeur van de informatiedienst van het korps Hollands Midden en bedenker van de FOBO. „Het oorspronkelijke idee van het backoffice was vooral om meer informatie naar de collega’s op straat toe te krijgen. Vervolgens bedachten we dat het ook wel handig was als ze niet meer alles wat ze noteren moeten uitwerken, maar het direct kunnen vertellen.” Dat het korps vele malen efficiënter is gaan werken, was niet eens de bedoeling. „Bijvangst”, noemen ze zo’n meevaller bij de politie.
Bij gebrek aan meldingen waar wijkagent Van Maris op af moet, rijdt hij rondjes door Hillegom. Zijn voornaamste taak in deze gemeente van 20.000 inwoners is het in het gareel houden van de lokale jeugd. Zeker zodra het weer wat beter wordt, gaan de meeste telefoontjes naar de politie over overlast van jongeren. Als Van Maris vier hem bekende jongeren ziet, parkeert hij de auto om een praatje te maken. De pubers vertellen hem met enige tegenzin hoe het met ze gaat en hoe laat ze van hun ouders thuis moeten zijn. Van Maris: „En ga je dat ook doen?”
Terug in de auto brengt hij verslag uit aan het backoffice. Hij somt de namen, leeftijden en woonplaatsen van de jongeren op en vertelt over de voorgeschiedenis. Bezorgde ouders, twee meisjes die nachten wegblijven. Ook meldt hij de tijd dat de jongeren thuis zouden moeten zijn. Ziet een collega ze nadien op straat, dan weet die dat ze daar niet meer horen te zijn. „Zij zijn de laatste weken regelmatig in beeld. Wij zijn al bij de bezorgde ouders langs geweest en houden ze een beetje in de gaten”, legt Van Maris uit.
Dit is nu typisch zo’n waarneming die hij vroeger waarschijnlijk niet geregistreerd zou hebben. Toen had het weinig zin gehad om aan het eind van zijn dienst, om drie uur ’s nachts, een formulier in te vullen om te melden dat de meisjes rond elf uur thuis hadden moeten zijn. Zijn collega’s hadden de volgende dag niets meer aan dat bericht gehad.Dan had Van Maris hen bovendien ook om legitimatie moeten vragen en hun exacte adressen moeten noteren. Gegevens die het backoffice allemaal kan opzoeken in systemen waar hij zelf geen toegang toe heeft.
Bedenker Ron Maas is zelf een beetje verbaasd over het enthousiasme voor de nieuwe manier van werken. Het is in Hollands Midden zo aangeslagen dat hij door de minister gevraagd is het de komende jaren landelijk in te voeren. „Dit alleen is niet zaligmakend, maar we kunnen de ballast voor de dienders verlichten”, zegt Maas. „Die hebben bij hun beroepskeuze niet getwijfeld tussen de politieacademie en Schoevers. Ze hebben ervoor gekozen om buiten hun vak uit te oefenen.”
Kleven er eigenlijk ook nog nadelen aan het FOBO-systeem? Volgens wijkagent Van Maris maar één. „Dat we er ’s nachts geen beroep op kunnen doen.” Van elf uur ‘s avonds tot zeven uur ‘s ochtends is het backoffice nu nog dicht en dan moet hij midden in de nacht toch weer ouderwets zijn eigen formulieren invullen.
Bron:Nrc-Handelsblad
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's