Indien dat het geval is dan zou dat niet zijn terug te vinden op rechtspraak.nl. De hoofdinspecteur (Ellis) belt met de Officier van Justitie en besluit vervolgens om de jongen vrij te laten vanwege de diagnose ADHD. Er zal m.i. geen officieel verslag of melding van worden gemaakt.
Hoe kom je erbij dat weergegeven situatie niet juist is?
Árjan, laat ik het omdraaien, hoe kom jij er bij dat het wel juist is? Omdat het in een TV serie te zien is? Kom op zeg.
Wat daar gebeurt is dat een zaak geseponeerd wordt. Dit is geen bevoegdheid van de politie, maar van officier van justitie. De ovj ziet af van vervolging. Het seponeren van een zaak is gebonden aan afspraken die binnen het openbaar ministerie hierover gemaakt zijn. De meest gangbare reden om te seponeren is dat de zaak te weinig bewijs bevat. Het hebben van een bepaalde aandoening speelt in deze fase geen rol. ADHD kan al helemaal geen grond zijn omdat een ovj deze diagnose niet kan stellen en al helemaal niet kan beoordelen in hoeverre de daad de dader daarom niet valt aan te rekenen. Dit is ook geen vraag die een ovj dient te beantwoorden, maar een rechter. In deze fase spelen psychiaters of rapporten nog helemaal geen rol, het is een beslissing die de ovj - binnen bepaalde beleidsregels - zelfstandig neemt. Voor zover ADHD al een rol speelt zal dit aan de orde komen op zitting, de advocaten kunnen daar verzachtende omstandigheden aanvoeren.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Sepot
Flikken Maastricht is een van de populairste politieseries uit de geschiedenis van de Nederlandse televisie en ik verwacht dat het door een groot gedeelte van de mensen die werkzaam zijn binnen de politie wordt bekeken. Ik ga er om die reden vanuit dat ze bij gevoelige maatschappelijke onderwerpen niet zomaar iets zullen verzinnen. Ik denk dat ze echte maatschappelijke onderwerpen in de serie willen verwerken omdat dat de kijkers logischerwijs extra aanspreekt.
Of je gelijk hebt dat de geschetste situatie niet klopt met de realiteit kan ik niet beoordelen. Heb je de kennis of ervaring om te kunnen vaststellen dat het niet juist is? En zou je kunnen/willen aangeven wat die kennis/ervaring is?
De toenemende invloed van de psychiatrie binnen het strafrecht lijkt mij logischerwijs ook een uitwerking te moeten hebben op processen binnen de politie omdat preventieve maatregelen worden voorgestaan. Preventieve maatregelen waarvan ik geloof dat ze de problemen logischerwijs zullen doen escaleren, hetgeen ik zou willen bediscussiëren.
Een voorbeeld van invloed van de psychiatrie binnen het strafrecht is de ontoerekeningsvatbaar verklaring van criminelen op basis van de diagnose schizofrenie. Ik denk dat een dergelijke maatregel schadelijk is voor de samenleving en dat het een averechts effect heeft op het terugdringen van criminaliteit.
- er zijn hoogleraren die beweren dat de ziekte schizofrenie niet bestaat, en dat maakt de diagnose omstreden
- er is geen verband tussen verhoogde incidentie van criminaliteit en de diagnose schizofrenie
Het eerste punt is dat schizofrenie voor zover wij nu weten niet bestaat. Dat is op zichzelf niet nieuw, maar we lijken het met z’n allen massaal te vergeten. Daarom brengt Van Os het ons nog eens haarscherp in herinnering. Dè ziekte schizofrenie bestaat niet. Dat betekent niet dat het bestaan van psychotische ervaringen wordt ontkend, of het ernstig psychisch lijden dat ermee gepaard kan gaan of de behoefte aan zorg die uit die psychotische ervaringen kan voortvloeien. Wat betekent het wel? Van Os wijst erop dat we in de psychiatrie handelen alsof schizofrenie een natuurverschijnsel is. Maar dat is het niet. Je kunt het niet als ziekte in ons lijf waarnemen, beetpakken of wegsnijden, zoals bijvoorbeeld een ontstoken blindedarm.
http://www.stemmenhoren.nl/wp/files/Lezingen/1%20Boevink%20de%20nieuwe%20psychose%20de%20weg%20naar%20herstel.pdf
“Want wat moet je met die diagnose? Stel dat je zoon dat van de dokter te horen krijgt. Een goede ouder zal zich verzetten, die kent het kind en zijn mogelijkheden, die weet dat er ook nog een andere identiteit is dan die van de zieke.
Zo’n diagnose doet meer kwaad dan goed, het betekent een verwijzing naar de dagbehandeling en je beneemt er alle uitzicht op herstel mee.
Terwijl dat wel mogelijk is, ook bij schizofrenie.
…
Cognitieve therapie, praten, dat helpt, vooral bij mensen die stemmen horen en daaraan denken te moeten gehoorzamen. Ze kunnen leren om de stemmen te negeren. Het probleem is dat de zorg daar niet op ingericht is. Wel op pillen, op medicatie, die is routinematig te verkrijgen.”
http://www.psy.nl/meer-nieuws/nieuwsbericht/article/wetenschappelijk-gezien-slaat-schizofrenie-nergens-op/
Britse en Zweedse onderzoekers vergeleken het gedrag van 8.000 mensen met de psychiatrische diagnose schizofrenie met dat van 80.000 ‘normale’ mensen en met dat van 8.000 broers en zussen van de mensen met de diagnose. Ze analyseerden van de drie groepen dertig jaar ziekenhuisopnames en veroordelingen wegens crimineel gedrag. Onder crimineel gedrag verstaan de onderzoekers moord, aanranding, overvallen, brandstichting, seksuele misdaden, illegale dreigementen en intimidatie.
Mensen met de diagnose schizofrenie bleken in vergelijking met de ‘normale’ groep twee keer zo vaak te zijn veroordeeld, vergeleken met hun broers en zussen 1,6 keer zo vaak. Interessant wordt het als we kijken naar het drugs- en alcohol misbruik. Mensen met de diagnose schizofrenie die ernstige alcohol of drugsproblemen hadden vertoonden vier keer zo vaak crimineel gedrag dan de ‘normale’ personen. Dat betekent dat het risico op crimineel gedrag bij de mensen met de diagnose die dergelijke drank of drugsproblemen niet hebben amper 1,2 keer zo hoog is als normaal.
Er blijkt dus geen verantwoording te zijn voor de maatregel.
Wat bereik je er wel mee?
- criminaliteit is een potentie en indien mensen gaan geloven dat een ziekte de oorzaak is van crimineel gedrag dan zullen ze er sneller aan toegeven
- straf dient ook een ander belang dan het bekeren van de crimineel, het moet de emotie van de samenleving tonen zodat mensen zich bewust worden van het verschil tussen goed en kwaad en het belang van het handelen naar eer en geweten
Heb je de kennis of ervaring om te kunnen vaststellen dat het niet juist is? En zou je kunnen/willen aangeven wat die kennis/ervaring is?
De hoofdinspecteur (Ellis) belt met de Officier van Justitie en besluit vervolgens om de jongen vrij te laten vanwege de diagnose ADHD. Er zal m.i. geen officieel verslag of melding van worden gemaakt.
Hoe kom je erbij dat weergegeven situatie niet juist is?
De hele scene van de invrijheidsstelling is vreemd.
Eerst krijgen de agenten te horen dat de jongen in vrijheid wordt gesteld (let op, het strafbare feit is baldadigheid) en hun reactie is dan “hij moet wel een nachtje blijven, want anders leert hij niks”.
Dat kan niet. Een nachtje blijven zou betekenen dat hij in verzekering gaat. Voor baldadigheid. Dat kan niet.
Conclusie: onzin, klopt juridisch totaal niet.
Uw aanname dat een groot gedeelte van de politiemensen deze serie zou kijken klopt (vanwege dit soort kleinigheden) niet.
Zelf kijk ik zelden.
Deze scene heb ik even terug gezocht vanwege deze discussie.
In onderzoeken heb ik regelmatig te doen gehad met psychiatrische patiënten.
Nog nooit heb ik meegemaakt dat zo iemand al binnen een paar uur werd vrijgelaten vanwege wat voor aandoening dan ook.
Iemand met ADHD? Die blijft, en er wordt gebeld, eventueel een arts er bij gehaald, voor medicijnen.
Een in vrijheidstelling wordt altijd in een proces-verbaal opgenomen, met daarbij de naam van de OvJ die de beslissing neemt; het kan niet zo zijn dat daar niets van terug zou zijn te vinden.
En wat de rest van je stukje betreft: het ontkennen van een probleem, betekent nog niet dat het probleem is opgelost.
Arjan, je leeft in jouw eigen wereldje. De agenten hier vertellen jou dat er inhoudelijk niet veel klopt van wat je in Flikken Maastricht te zien krijgt. En jouw argument snijdt al helemaal geen hout. Want 99 van 100 gewone burgers heeft het over: ‘Ik ben vanmiddag aangehouden door de politie omdat ik zat te bellen in de auto’ terwijl de politie de beller alleen maar opdracht heeft gegeven TE STOPPEN. Ben je dan ook aangehouden of moest je stoppen? Ook gelooft geen hond dat 2 rechercheurs alle moordzaken in Limburg oplossen, want als een kind weggelopen is worden er bij wijze van spreken al 30 rechercheurs ingezet als dat weglopen erg lang duurt.
Dus, zoals meerdere keren door de agenten hier aangeven; als je niks zinnigers weet dan Flikken Maastricht …… laten we het er op houden dat de kleuren van de politievoertuigen kloppen en de uniformen maar zoals dat grietje Eva van Dongen met pistool aan de riem door Maastricht loopt …… ik vind dat alleen al ongeloofwaardig.
Je hebt me overtuigd. Dat de politie een kind een nachtje zal opsluiten vanwege baldadigheid lijkt mij ook onwaarschijnlijk.
Wat betreft het feit dat hoogleraren stellen dat de ziekte ADHD bedrog is en dat het niet bestaat, dat betekent niet dat de problemen worden ontkent maar wel dat een hersenarts misschien niets te zoeken heeft in de hersenen van sommige kinderen.
Het is duidelijk dat de weergegeven situatie mogelijk niet klopt met de realiteit. Voor mij rest dat de groeiende invloed van de psychiatrie binnen het strafrecht logischerwijs zijn uitwerking zal moeten hebben op de politie, dit is voor mij echter speculatief.
Als crimineel gedrag als een ziekte wordt gezien die medische behandeling behoeft in plaats van straf, dan heeft dat op termijn mogelijk gevolgen voor de politie. De politie is ook gebaseerd op een schuldvraag, je kan pas worden aangehouden wanneer je wordt verdacht van een strafbaar feit.
Wat gebeurt er als de schuldvraag wegvalt en we geloven dat bepaalde vormen van crimineel gedrag als een onmeetbare ziekte worden gezien?
De PVV bepleitte recent om ontkenners van de Holocaust, een strafbaar feit, niet langer te vervolgen maar ze te verplichten tot psychiatrische evaluatie.
http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Politiek/288282/PVV-Ontkenners-holocaust-verplicht-naar-psychiater.htm?rss=true
Dit is een voorbeeld van hoe dingen langzaam kunnen veranderen.
In de basis ben ik het helemaal met je eens, maar Flikken Maastricht is echt een verkeerd voorbeeld. Maar ik zou de zaak anders bekijken en dat is het inzetten van dat soort ‘hulp’ tijdens het politieonderzoek. De politie roeit ook met de riemen die ze heeft maar dat kunnen hele foute riemen zijn, nogmaals, zie de Schiedammer Parkmoord. Want hoe krijg je het als zichzelf professionele organisatie noemende voor elkaar om een slachtoffer aan te merken als mogelijke dader? Voor mij het voorbeeld van de ene kneus helpt de andere kneus van de wal in de sloot. Uiterst onwenselijk en zou wat mij dan ook strafbaar moeten worden gesteld.
Ik ken de zaak niet maar heb het op Wikipedia kort gelezen, het betreft een dwaling, een duidelijke fout die niet had mogen gebeuren en waartegen maatregelen zijn/worden genomen.
De toenemende invloed van de psychiatrie wordt (nog) niet als dwaling beschouwd, en mijn vraag is of dat wel zou moeten.
Als voorbeeld is er de Belgische rechtszaak rond Leopold Storme die vermeend zijn ouders zou hebben vermoord. Verschillende psychiaters diagnosticeerden de ziekte schizofrenie en stelden dat de jongen psychiatrische verpleging moest in plaats van straf, terwijl andere psychiaters de jongen gezond verklaren. Zelf ontkent hij zijn ouders te hebben vermoord.
http://hln.be/hln/nl/957/Belgie/article/detail/974722/2009/08/19/Psychiatrisch-rapport-verklaart-Leopold-Storme-gezond.dhtml
Hoe is het mogelijk dat er onenigheid is over de diagnose van een hersenziekte? En indien blijkt dat de ziekte niet aantoonbaar is hoe kun je er dan conclusies uit afleiden met betrekking tot de toerekeningsvatbaarheid van criminaliteit? En waarom zou je dat überhaupt doen?
Wat is het beoogde doel van een dergelijke contentieuze praktijk? Dit is wat ik mij afvraag.
Arjan, een diagnose stellen is geen exacte wetenschap. Dat de meningen van deskundigen verdeeld kunnen zijn is niet nieuw. De vraag die jij opwerpt is of de psychiatrie in toenemende mate invloed krijgt op het strafproces. Tot nu toe hebben de voorbeelden mij niet overtuigd.
Dat deze invloed er tot zekere hoogte is, is niet nieuw. Wij kennen nu eenmaal in ons strafrecht strafuitsluitingsgronden waar ontoerekeningsvatbaarheid er een van is. Op zichzelf is dat een humaan uitgangspunt. Als duidelijk is dat iemand werkelijk niet het besef heeft wat hij/zij heeft gedaan is de vraag of gevangenisstraf dan wel tot haar recht komt. Het bestraffende element in straf heeft alleen zin als iemand het vermogen heeft om het ook als straf te ervaren. Dat wil niet zeggen dat iemand vrijkomt, in de regel zal iemand dan dwangverpleging opgelegd krijgen. Zoek eens naar zaken waarbij schizofrenie aanleiding was geen gevangenisstraf op te leggen, ik denk dat het reuze meevalt. Dat advocaten wel eens poeha maken wil niet zeggen dat dit soort verweren vaak worden gehonoreerd.
De Schiedammerparkmoord is van een hele andere orde, gaat vooral om het gebrek aan tegenspraak en tunnelvisie in de opsporing waardoor inderdaad de verkeerde persoon werd opgepakt. Gerard vergeet hierbij even niet dat de aangehouden verdachte een pedofiel was en het feit in eerste instantie ook bekende. De aanhouding was zeker terecht, maar men had meer naar bewijs moeten zoeken buiten de verklaring om.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's