Ik zou niet weten waarom er niet tegen zou worden optreden. Ik vind het ronduit belachelijk dat een vrouw als een wandelende rol stof door het leven moet. We leven in een maatschappij waar wij elkaar als gelijke zien en met name non verbaal communiseren. Een gesprek voeren met een lap stof voor het gezicht belemmerd dat en ervaar ik als beledigend. Maar goed, dat is de persoonlijke toon van dit verhaal.
Echter het gros van de bevolking staat achter het verbod, dus ook het gros van de politie.
Ik denk dat politiemensen, inclusief ikzelf, er wat meer moeite mee hebben om een vrouw, die mogelijk al onderdrukt wordt vanwege haar boerka, mee te nemen naar het bureau of haar te vorderen haar gezicht bloot te geven. Gegarandeerd dat dat weerstand gaat opleveren. Moet je zo'n vrouw dan gaan boeien? Dat soort issues. Kortom, geen leuke klus om er tegen op te treden maar het zal zeker uitgevoerd worden, net zoals zoveel meer niet leuke klussen.
Ik denk dat deze context naar buiten is gebracht als het feit dat politiemensen er niets aan zullen doen. Dat lijkt mij onzin.
Om op jouw verhaal terug te komen, ik denk dat er meer speelt. Ik heb zelf een soortgelijk voorbeeld. Jaren terug een overval op een snackbar rond 21:00 uur 's avonds. De dader had gebruik gemaakt van een vuurwapen. Signalement was onder andere dat het een jongen betrof die was vertrokken op de fiets. Hij had om zijn gezicht te bedekken een donkere sjaal voor zijn gezicht en droeg een capuchon.
Op weg er naar toe zie ik een jongen die exact aan het signalement voldoet inclusief donkere sjaal. Tijdsbestek en rijrichting (vluchtweg) absoluut mogelijk. Wij rijden hem tegemoet. Hij ziet ons naderen, remt dusdanig hard af dat hij bijna van de fiets donderd, draait zijn fiets en gaat een paadje in waar je met de auto niet kan komen.
Omgereden en daar troffen we hem weer, reed als een bezetene en deed alles om van ons af te komen. Verdachte van de overval? Absoluut. Gezien de feiten en omstandigheden konden we hem aanmerken als verdachte. Via de megafoon op de auto hem toegeschreeuwd en uiteindelijk konden we hem klemrijden. Ik heb mijn dienstwapen op hem gericht en hem gemaand zijn handen te laten zien. Wat bleek? De jongen reed zonder licht en dacht dat we hem daarom wilde hebben.
Dit tot op de bodem uitgezocht en zijn verhaal klopte. Dat arme jong. Want wat zou de volgende stap zijn geweest? Waarschuwingschot? Aanhoudingsvuur? Tja… wie zal het zeggen. Ben in ieder geval blij dat hij de beslissing nam om toch maar te stoppen.
Later heb ik hem nog opgezocht en onze beweegreden uitgelegd wat wel overeen komt met wat jouw zoon was overkomen. Hij had er alle begrip voor. De kans is zo klein dat jij met jouw signalement in de buurt bent van een overval waarbij een vuurwapen is gebruikt en dat jouw signalement ook nog eens exact overkomt met die van de dader. En dat je dan ook nog eens besluit te gaan vluchten voor de politie, maar de kans bestaat. Moraal, altijd stoppen!
Hij was ook enorm geschrokken maar heeft een dagje met ons meegelopen en werkt nu inmiddels, jaren later, als surveillant bij ons. Aparte manier van werven hè? :-)
Groetjes, Lans