Complete nonsens.
1. het eigendom van een weg/terrein/grondstuk heeft niets te maken met of een terrein een ‘voor het openbaar verkeer openstaande weg’ is.
2. als het een ‘voor het openbaar verkeer openstaande weg’ is hoeft de agent geen reden op geven aan de eigenaar waarom hij zich daar bevindt.
Jij snapt het niet. Jij roept dingen om je gelijk te halen of waarvan jij denkt/wilt dat ze zo zijn.
Het slaat echter helemaal nergens op.
Hier nog iets om je over te verbazen:
Als een autodealer tussen het trottoir en de ramen van de showroom nog een strook betegeld grond heeft waarop hij tekoop staande auto's parkeert,
mag de politie (en stadstoezicht) daar handhaven.
Conclusie van bovenstaande is:
De eigen grond is ‘voor het openbaar verkeer openstaande weg’.
Gezien de ligging achter het trottoir is het trottoir.
Het uitstallen van auto's valt dan onder parkeren op het trottoir.
Ongeacht of dat terrein eigendom is van de autodealer cq de gene (namens wie) de auto's daar geparkeerd zijn.
Idem een parkeergarage van, bijvoorbeeld, een warenhuis waar je, na het trekken van een parkeerkaartje, naar binnen mag.
Dat is ‘voor het openbaar verkeer openstaande weg’. Iedereen die een kaartje trekt mag er naar binnen (zolang er plaats is).
Daar gelden dan de verkeersregels. Het kaartje is alleen een tijdregistratie om mee af te rekenen.
Anders is het als het een parkeergarage is van een flat/kantoor waar je alleen als geregistreerde abonnementhouder naar binnen mag.
Die is niet openbaar. Dan dus niet voor het openbaar verkeer opengesteld.
Het abonneekaartje is hier om mee te bevestigen dat je abonnementhouder bent.
Het is niet aan de politie of burger om vast te stellen wie de grond of de opstal in eigendom heeft.
Dat is bovendien ondoenlijk en niet controleerbaar op straat om vast te stellen welke regels er gelden en wie (degene die beweert eigenaar te zijn) daar de lakens uitdeelt.