Met alle respect Pa-Caroni, dat is het hele verhaal niet, het is een doodzonde in Nederland om de vinger op de zere plek te leggen, dus waar instanties het zelf fout doen. Nogmaals, ik kan het niet genoeg benadrukken, het is absoluut geen vrijbrief om een ander naar het leven te staan. Maar wat ik al eerder schreef, het is een opeenstapeling van emoties die bij het minste of geringste vonkje ontvlamt. Ik zal nogmaals één van de vele voorbeelden aanhalen waar ik zelf dit soort jongens aansprak, met een heel ander resultaat dan veel anderen over hun heenkrijgen. Voor jaren terug was er behoorlijke hommeles met een grote groep Marokkaanse jongens (die ik tot toen nog nooit gezien had of op een andere manier kende). Het was begonnen met voetballen in het winkelcentrum, waarop gereageerd werd door personeel van een supermarkt en uiteindelijk klanten die zich ermee gingen bemoeien. Het escaleerde steeds verder, en op één rolluik had de winkel alles al voortijdig laten zakken. Toen ze de poltie erbij wilde halen, werd ik door mensen aangesproken en gevraagd daar te gaan kijken. Ik had ondanks dat ik in hetzelfde winkelcentrum was er niets van meegekregen.
Ik ging er heen, en met mij liep een vrij agressieve Nederlander van middelbare leeftijd mee, die ik oppervlakkig kon. Ik heb heel snel een inventarisatie gemaakt en het leidertje van de groep aangesproken, en hem rustig e.e.a. uitgelegt. Op dat moment dat de gemoederen rustig waren, dreigde het te escaleren, omdat het agressieve mannetje er één een schop verkocht. De “schakelaar” bij het hele groepje ging op dat moment om. Ik schreeuwde naar het agressieve mannetje dat die (met een paar grote vloeken) zijn poten thuis moest houden, dat ik het aan het regelen was. Dat mannetje zei oké, oké, en ik kon mijn gesprek vervolgen. Ik heb ze na de uitleg van het hoe en waarom niet gevraagd of ze beloofden dat buiten te gaan doen daar er daar zat ruimte was. Om een lang verhaal kort te houden, er hoefde geen politie bij te komen, ik had een deal, de rolluiken gingen omhoog, en iedereen kon weer in alle rust verder met waar die mee bezig was. Veel personeel en klanten waren met stomheid geslagen. Ik vergeet nooit de opmerking van dat leidertje van de groep. Hij zei meneer, u bent de eerste die ons met respect benaderd. En dat is nou precies wat ik daarna nog heel vaak tegengekomen ben. Mensen reageren gelijk agressief, of ondiplomatiek van op k naar jullie eigen land en meer van die shit. Het is de toon die de muziek maakt… Wie continue als stront behandeld wordt, gaat zich uiteindelijk als stront gedragen! zo simpel is het, en daar heb ik die hoogleraren die zelf nooit in een wijk te zien zijn niet voor nodig. Dingen zijn vaak niet moeilijk, mensen maken het moeilijk! Groetjes v Hyperactief A-P.