Iemand met gezond verstand noemt…
de aanleiding van de melding in deze zaak…
dat was een bedreiging waarbij de dader (volgens het slachtoffer) gezegd had dat hij een vuurwapen bezat
geen melding van een vuurwapengevaarlijke verdachte.
hoe wil je een verdachte dàn noemen die zegt een vuurwapen in zijn zak te hebben?
En dat is nu precies de twee maten die ik bedoelde! Een klein nuance verschil met levensgevaarlijke gevolgen voor diegene met gezond verstand!
Ik zie maar 1 maat: die van een wetboek van strafrecht. Maten komt van meten. Dat wetboek is de maat en is gelijk voor jou en mij.
Juist de onwetendheid waar jij een probleem van maakt is het ‘bewijs’ dat een slachtoffer of melder niet opzettelijk zijn melding manipuleert.
Bennie: Een onderdaan die beroepsmatig met het rechtssysteem van doen heeft, kan daar voordeel uithalen t.o.v. onderdanen die niet op de hoogte zijn (twee maten)
> Nee dat is niet “met twee maten”.
> “Twee maten” is als een ‘beroepsmatige’ een ander wetboek heeft dan een niet ‘beroepsmatige’.
> Bovendien heeft iedereen in Nederland recht op bijstand van een raadsman. Voor sommigen zelfs kosteloos.
Zowel het slachtoffer (een Engelsman) als de spoormedewerker aan wie het slachtoffer zijn verhaal deed zijn geen politiemedewerkers.
De spoormedewerker heeft al evenmin “beroepsmatig met het rechtssysteem te maken”.
Zij hebben er geen belang bij een melding te manipuleren in het nadeel van de verdachte.
Ik heb geen enkele aanwijzing gelezen, niet van jou en niet in de media, die aanleiding geeft om te denken dat zij opzettelijk de melding gemanipuleerd hebben.
Zij melden dat er iemand gedreigd heeft met een vuurwapen.
De meldkamer stelt controlevragen en aan de hand daarvan neemt zij een standpunt in: betrouwbare melding of niet.
De meldkamer maakt melding van een verdachte die gedreigd heeft met een vuurwapen en agenten op straat reageren.
De meldkamer zegt daarbij of er wel of niet een vuurwapen daadwerkelijk is gezien. Daar zijn die controlevragen onder andere voor bedoeld.
De politieagent op straat kent de regels voor het gebruik van geweld, het ter hand nemen en het gebruik van het vuurwapen.
Zij handelen vervolgens volgens ingetrainde reflexen. Tijdens die training wordt constant geleerd de spiegels voor te houden: wat kan ik en wat mag ik bij deze feiten…
De politieagenten hoeven niet te weten WAT de identiteit van de verdachte is.
Het gaat, zo heb ik je al talloze keren uitgelegd, om het strafbare feit en het redelijk vermoeden en een signalement van de persoon.
En dan gaat de politieagent uit van ‘een vuurwapengevaarlijke verdachte’.
Hoe jij erbij komt dat een slachtoffer of melder spreekt over een, en ik quote “vuurwapengevaarlijke verdachte” is mij een raadsel.
Evenzo je laatste twee reactie en de verhouding tot voorgaande reacties van mijn kant.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
