Excuses aanvaard.
1. Geloof nooit de media.
Ik ben al bij zoveel incidenten geweest waarvan ik daarna de samenvatting las in de media en dacht: Hè, zijn die bij hetzelfde incident geweest.
Ik ken een groot internationaal incident waar een journaliste van het AD een gesprek wil met de recherche en die (op dat moment nog) niet zat te wachten op een stuk in de krant.
Toen haar verzoek tot een interview werd afgewezen zei ze doodleuk: Nou dan verzin ik zelf wel wat.
Toen kwam er een stuk waarin het handelen van de politie belachelijk werd gemaakt, zogenaamd onderbouwd door feiten die uit haar onderzoek waren gebleken.
Kortom, de krant moet voel, en als er geen waarheden zijn die erin kunnen, dan verzint men het zelf wel.
2. Leer je aan om zo veel mogelijk open vragen te stellen.
Ook heel handig in je werk. Dus vragen die niet met een werkwoord beginnen.
Als je namelijk geen open vragen stelt zal degene die moet antwoorden niet geholpen worden als hij geen antwoord weet.
Een gesloten vraag biedt altijd een antwoord: ja of nee. Een open vraag verlangt een verhaal als antwoord.
Als dat een leugen wordt moet degene die antwoordt snel schakelen en iets bedenken, of hij moet een denkpauze inlassen…
Vervolgens moet jij niet in de valkuil stappen en de stilte doorbreken. Je moet gewoon wachten en de stilte laten voortduren.
In jouw geval wekte de gesloten vragen suggestiviteit.