Vandaag in het AD, de brief van de dag.
“Ik zag de politie angstig worden”
Agenten hebben te weinig lef (AD 5-10). Toen ik in 1965 de politieschool verliet kende ik net als hoogleraar Buruma het Wetboek van Strafvordering en Strafrecht uit mijn hoofd. Dat duurde een jaar. Daarna werd je onder begeleiding van een oudere agent op straat de echte maatschappelijke verhoudingen bijgebracht. Kort voordat ik in 2002 de dienst verliet, ontmoette ik op straat een groep leerling-agenten. Hun dagopdracht was te wennen aan het in uniform op straat lopen. En als er dan wat gebeurde? Ja, dan belden ze de politie.
Buruma en andere theoretici hebben altijd van buitenaf een mening gehad over de politie. De manco's die hij omschrijft zijn mede aan zijn ideeën te wijten. Hij bevindt zich daarbij in goed gezelschap van politici, gedragswetenschappers en psychologen die decennia lang hebben gestreefd naar wat de politie nu is: onmachtig en angstig. Met altijd in het achterhoofd dat er om elke gebeurtenis verantwoording moet worden afgelegd.
Ik heb het zien gebeuren en kon er niets aan doen. Buruma heeft het ook gezien. Wellicht dat hij er nu wel wat aan doet en niet alleen maar opmerkt.
Ton Groenendijk, Pijnacker.