Wat ik steeds vaker merk is dat men wel aangifte wil doen, maar dat men eist dat dit kan op het moment dat het hen het beste uit komt.
En dan kan nu eenmaal niet altijd op het moment dat de burger dit wil. Bij de kapper moet je ook een afspraak maken of je loopt in ieder geval het risico dat je even moet wachten.
En een kwalitatief goede aangifte waar je goed mee geholpen bent kost tijd. Als je die tijd er niet voor over hebt, dan ligt datr natuurlijk niet aan de politie.
Plus dat het vaak voorkomt dat men denkt dat er een strafbaar feit gepleegd is terwijl dit niet zo is.
Afgelopen week kwam het meerdere malen voor dat iemand aan het bureau kwam met het verhaal: ik ben bedreigd en ik wil aangifte doen.
ALs je dan doorvraagt blijkt dat iemand gezegd heeft: “krijg de K…..” Tja, uiteraard niet leuk om te horen maar het is geen bedreiging. Die uitleg accepteert men dan niet en roept en rond dat de politie de aangifte niet wilde opnemen.
Ook kwam er iemand binnen die eveneens “bedreigd” was. En die zegt doodleuk: Tja, ik vond het eigenlijk drie keer niks maar ik moet aangifte doen van mijn baas.
Dan ben je dus ook niet bedreigd want je moet je wel bedreigd voelen. Dan leg je dat uit en dan krijg je vervolgens een boze baas aan de lijn die je voor luie donder uitmaakt.
Mensen hebben helaas vaak nog steeds verkeerde verwachtingen en leggen juridische onmogelijkheden uit als onwil van de politie. Men luistert niet naar uitleg.
mzzl,
Frits.