Hyperactief A-P Schreef:
> Beste LM, iemand in de gevangenis zetten is geen
> handeling in de zin van dat de lichamelijke
> integriteit aangetast wordt, dat laatste daar
> bedoel ik de handelingen mee zoals verplichte
> bloedafname etc. En/ of gedwongen medische
> behandelmethoden. Dat laatste probeerd de politiek
> nu op te rekken. Verontrustend, dat hoofdzakelijk
> partijen met het woord vrijheid in hun naam juist
> voor die beperkingen zijn.
Het is maar hoe je het definieert. Iemand tegen zijn wil opsluiten / beperken in zijn vrijheid is m.i. wel degelijk een aantasting van zijn lichamelijke integriteit. Het afstaan van DNA voor opsporingsdoeleinden is wat anders dan iemand verplichten tot het ondergaan van een behandeling. Het afnemen van DNA staat principieel op gelijke voet als het afnamen van vingerafdrukken. Dat gebeurt al jaren en volgens mij heeft niemand daar echt moeite mee.
> Nee zo zou ik het niet willen zien, wie zijn kont
> brand moet op de blaren zitten. Wat ik wel zou
> willen, is dat weigering van DNA materiaal afstaan
> een keuze van iemand zelf blijft, waar de wetgever
> bij weigering de maximale straf aan zou kunnen
> koppelen. Dat lijkt me een perfect middel,
> in plaats van grenzen te overschrijden.
Dat laat keuzeruimte aan het individu en het is daarom rechtstatelijk gezien in theorie misschien wel het meest juist. In dit geval (net als bij vingerafdrukken) praktisch niet uitvoerbaar. Er zijn twee categorieën personen die weigeren mee te werken. In de eerste plaats mensen die alleen principiële bezwaren hebben. In de tweede plaats personen die wat te verbergen hebben. De wet richt zich primair op deze 2e cat. Met de eerste groep weigeraars kunnen we in leven, de wet ziet niet op hen (DNA afstaan is geen doel op zich) en het straffen van deze groep lost niets op (een dergelijk principe schaadt in niemand). Waarbij ik even voorbij ga aan een eventueel preventief effect, als je weet dat je DNA in de databank zit zal dit je misschien weerhouden van het plegen van feiten in de toekomst. Probleem: Je kunt de principiële weigeraar niet aan zijn neus herkennen. De strafmaat op een weigering zou dan zo zwaar moeten zijn dat de 2e cat. niet een strategische afweging maakt. Dit betekent levenslang. De vrije keus is daarom in dit geval slechts windowdressing.
Voor deze optie is bijv. wel gekozen bij het vermoeden van rijden onder invloed. De verdachte MAG blazen (ik bedoel dan niet de 1e selectie, maar de definitieve vaststelling), weigert hij dan wordt hij niet gedwongen om te blazen, maar volgt wel de zwaarste sanctie. De verdachte maakt dan zelf de afweging.
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
